"Jeśli kto mnie miłuje, słowa mojego przestrzegać będzie, i Ojciec mój
umiłuje go, i do niego przyjdziemy, i u niego zamieszkamy."
Ew. Jana 14:23
Narodziny Jezusa zamknęły rozdział, w którym Bóg przebywał wśród ludzi
tylko w miejscu najświętszym namiotu lub świątyni. Raz w roku tylko jeden
człowiek mógł przekroczyć próg tego miejsca. Kto chciał poznać Boga, mógł to
uczynić poprzez analizę dziejów lub zakon. Ale teraz sam Bóg osobiście
przyszedł na świat, stając się
człowiekiem, by uratować swój lud od śmierci za grzech! Od tej pory nie
ogranicza się do świątyni zbudowanej przez człowieka, lecz żyje w naszych
sercach. To Boży lud jest teraz świątynią, ponieważ Boży Duch mieszka w sercu
każdego wierzącego! Czytając Nowy Testament zobaczymy rezultaty Bożego
przyjścia na świat i Jego zamieszkania wśród ludzi. Szanujmy wszystkie szczegóły
o narodzeniu i życiu Jezusa, rozważajmy te fakty, które tak wspaniale zostały
dla nas zachowane. Błogosławmy narodowi, który wybrał sam Bóg dla spełnienia
Swych obietnic. Przede wszystkim nie zaniedbujmy jednak społeczności z Tym,
który zamieszkał w nas i sprawił, że Królestwo Boże stało się i dla nas
osiągalne! Dziękujmy za narodzenie Jezusa i radujmy się w Panu! Jest to radość,
która powstaje, gdy widzi się spełnienie obietnicy Ojca w Chrystusie. Jest to
radość, która pochodzi z nieba i która przenosi prawdę życia wiecznego do
naszego serca. Syn Boży stał się jednym z nas, abyśmy teraz mogli stać się
jedno z Nim!
„Izraelowi, bratu starszemu, uszanowanie, braterstwo, pomoc.”
/Adam Mickiewicz/
