„Albowiem mądrość tego świata jest u Boga głupstwem.”
1 Kor. 3:19
Nauczyli mnie mnóstwa mądrości,
Logarytmów, wzorów i formułek
Z kwadracików, trójkącików i kółek
Nauczyli mnie nieskończoności.
Rozprawiali o cudach przyrody,
Oglądałem różne tajemnice:
W jednym szkiełku „życie w kropli wody”,
W innym zaś - „kanały na księżycu”.
Wiem o kuli napełnionej lodem,
O bursztynie, gdy się go pociera,
Wiem, że ciało pogrążone w wodę
Traci tyle, ile... etcetera.
Ach, wiem jeszcze, że na drugiej półkuli
Słońce świeci, gdy u nas jest ciemno!
Różne rzeczy do głowy mi wbili,
Tumanili nauką daremną.
I nic nie wiem, i nic nie rozumiem.
I wciąż wierzę biednymi zmysłami,
Że ci ludzie na drugiej półkuli
Muszą chodzić do góry nogami.
I dziś mam taką szkolną trwogę:
Bóg mnie wyrwie - a stanę bez słowa!
- Panie Boże! Odpowiadać nie mogę,
Ja... wymawiam się, boli mnie głowa...
Trudna lekcja. Nie mogłem od razu,
Lecz nauczę się po pewnym czasie...
Proszę! Zostaw mnie na drugie życie,
Jak na drugi rok w tej samej klasie.
/Julian Tuwim/
