„I świat przemija wraz z pożądliwością swoją; ale kto pełni wolę Bożą, trwa na wieki.”
1 Jana 2:17
Pewien uznany menadżer pił poranną kawę na tarasie swojego domu. Nagle na pobliskim, drewnianym słupie dostrzegł gąsienicę. Z wysiłkiem, ale uparcie wspinała się ku górze, co nasunęło mu na myśl jego własne starania zawodowe. Ogarnęła go duma, gdyż długimi latami walczył o osiągnięcie szczytu drabiny kooperacyjnej. Po jakimś czasie gąsienica dotarła na płaskie zwieńczenie słupa. Rozejrzała się tam i być może zawiedziona brakiem owoców lub liści, zawróciła i zaczęła zsuwać się na dół. To sprawiło, że obserwujący ją człowiek poczuł się mniej pewnie. Owszem, zdobywając wysoką pozycję zyskał szacunek innych, dorobił się majątku, jednak sukces nie zaspokoił najgłębszych pragnień mężczyzny, niczego, co miałoby trwałą i wieczną wartość. Przyznał teraz przed samym sobą, że w głębi serca czuje się pusty i nie jest szczęśliwy. Jezus Chrystus zapytał kiedyś swoich uczniów: „Cóż pomoże człowiekowi, choćby cały świat pozyskał, a na duszy swej szkodę poniósł? (Ew. Mat. 16:26). Powiedział też: „Pójdźcie do mnie wszyscy, którzy jesteście spracowani i obciążeni, a Ja wam dam ukojenie.”(Ew. Mat. 11:28). Kto przychodzi do Pana Jezusa, znajduje w Nim przebaczenie grzechów, pokój i życie wieczne. I to jest podstawa życia, które ma sens i napełni je szczęściem.
„Aby iść naprzód, trzeba też czasem zawrócić.”
/D. C. McCasland/
