„Gdy oglądam niebo twoje, dzieło palców twoich, księżyc i gwiazdy, które Ty ustanowiłeś: czymże jest człowiek, że o nim pamiętasz lub syn człowieczy, że go nawiedzasz?”
Psalm 8:4-5
Astronauci to szczególnie starannie wyselekcjonowani ludzie, którzy przeszli niezliczone testy i bardzo gruntowne szkolenia. W kosmosie często radzą sobie z bardzo krytycznymi sytuacjami, ale czy dlatego są bohaterami? Amerykański astronauta James Irwin opisuje w swojej autobiografii, jak poleciał w 1971 roku poleciał na Księżyc z Apollo 15. W przedmowie mówi: „Ten lot, podczas którego zobaczyłem ziemię wiszącą jak piękna, krucha bombka choinkowa w czarnych czeluściach kosmosu i poczułem bezpośrednią obecność Boga, był decydującym punktem zwrotnym w moim życiu”. Następnie daje do zrozumienia, że jego książka nie jest biografią bohatera. Opisuje w niej nie tylko przygody i triumfy techniki, ale także barwną historię swojego życia. Przede wszystkim jest to dokument relacji między Bogiem a człowiekiem Jamesem Irwinem – darów i błogosławieństw, jakimi Bóg go obdarzył, rozczarowań, jakich Bóg z nim doświadczył, oraz trudu i cierpliwości, jakie musiał włożyć w to, by znaleźć się na właściwej drodze. Irwin ma nadzieję, że jego książka uświadomi jej czytelnikom Boże prowadzenie i Jego miłość.
„Bardzo niewielu ludzi dotarło na Księżyc. Ale każdy człowiek może przyjść do Boga przez Jezusa Chrystusa”.
/James Irwin/
